(τινα φρονεῖν

(τινα ἐς χθόνα Aesch.)

(τινα φρονεῖν Aesch.)

(ἥ κίνησις ἐξίστησι τὸ ὑπάρχον Arst.)

(τέν ψυχέν εἰς ἀπάθειαν Plut.)

(τέν πολιτείαν Plut.)

(τέν φύσιν Plat., Arst.)

(τῆς ποιότητος τὸν οἶνον Plut.)

(τινά Eur., Arst.)

(οἶνον, λογισμόν, διάνοιαν Plut.)

(τῆς ὁδοῦ Her. ἐκ τοῦ μέσου Xen.)

(κοῖλον, οὐκ ἐξεστηκός Arst.)

(ὁδοῦ τινι и τῆς τιμῆς τινι Plut.)

(ὅ αὐτός εἰμι καὴ οὐκ ἐξίσταμαι Thuc.)

(ἁπάντων τῶν ὄντων Dem.)

(τῆς φύσεως Arst.)

(ἐξεστηκέναι ὑπ΄ ὀργῆς Arst., ὑπὸ λύπης Plut.)

(οἶνος ἐξεστηκώς Dem.)

(πρόσωπα ἐξεστηκότα Xen.)

(ἅρμα καὴ ἵππους Hom.; ταῦρον διὰ τοῦ ἄστεος Plut.; γῆν πρὸ γῆς ἐλαύνεσθαι Aesch.)

(ἀρίστας βοῶν Hom.; ὅ τι δύναιντο Xen.)

(βόας καὴ μῆλα Hom.; τὰς βοῦς Plat.; λείαν Plut.)

(τινὰ ἐκ δήμου Hom.; τινὰ ἐκ δόμων и ἀφ΄ ἑστίας Aesch.; ἐκ γῆς Soph. и γῆς Eur.; μίασμα Soph. и ἄγος Thuc.)

(νῆα Hom.; τὰς ναῦς Arph.; τριήρεις Plat.)

(τινά Hom.)

(τινὰ σκήπτρῳ Hom.)

(στρατόν Pind.; στρατιήν Her.)

(δόρυ διὰ στήθεσσιν Hom.; χαλκὸν ἐν πλευραῖσι Pind.)

(τινὰ ὦμον φασγάνῳ Hom.; ἐλαύνεσθαι εἰς τὸν μηρόν Luc.)

(τέν οὐλέν ὀδόντι Hom.)

(τι διὰ μέσου τινός Plat.)

πνεῦμα σφοδρῶς ἐλαυνόμενον Arst. — сильный взрыв (сжатого) воздуха;

(τὸν ἑαυτοῦ ὁδόν Arph.)

(τὰ τέλη ἐπὴ τὰς ἐσχάτας τιμάς Plut.)

(τινὰ εἰς ὀργήν Eur.)

(τάφρον Hom.; αὔλακα Hes., Pind.; ἀμπελίδος ὄρχον Arph.)

(τεῖχος Hom.)

(δάκρυ εἰς γαῖαν Eur.)

(κολῳὸν ἔν τισι Hom.)

(ἀρετάς Pind.)

(ἀσπίδα χαλκείην Hom.; ἐληλαμένος σίδηρος Plut.)

(Ἰωνίαν πᾶσαν Aesch.)

(ἐπὴ κύματα Hom.)

(νύκτα διὰ δνοφερήν Hom.)

(ἐς τὸ ἄστυ Her.)

(ἐπὴ τέν Ἀττικήν Plut.)

(εἰς τὰς τάξεις τῶν Ἑλλήνων Xen.)

ἐς πᾶσαν κακότητα ἐλάσαι Her. — совершить всяческие злодеяния;

(τινί τι Hom., Thuc. etc.)

(τινὰ κυσίν Hom.)

(τί τινι φορῆναι Hom.)

(ἱρὰ θεοῖσιν Hom.)

(νίκην τινί Hom.; πημονὰς βροτοῖς Aesch.)

(ἐδίδοσαν τοῖς συμμάχοις λόγον Xen.)

(τέχνην ῥητορικήν Plat.)

(θυγατέρα τινί Hom. и θυγατέρα τινὴ γυναῖκα Her.)

(τινί τι Eur., Xen., Dem.)

(ὁμήρους Her.)

(ἡδονῇ Eur.; εἰς δημοκοπίαν Diod.)

(τινὰ ἐξ ὕπνου Hom.; τινά Aesch.; ὑπνώδεα εὐνᾶς Eur.; ἀπὸ и ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι NT.)

(ἐξ ὕπνου Hom.)

(τοὺς νεκρούς, ἀπὸ τῶν и ἐκ νεκρῶν NT.)

(ναόν NT.)

(τινὰ ἐπὴ ἔργον Hes.; τὸν ἀκόλαστον ἐπὴ τέν ἡδονήν Plut.)

(λαμπάδας Arph.; φλόγα Xen.)

(μάχην Hes.; πόλεμον Thuc.; ἐπιθυμίας, ὠδῖνας Plat.; Κύπριν Anth.)

ἐ. λύραν Pind. — играть на лире;

(ἐγεῖραι νεών Luc.; πόλιν Anth.)

ἐγρήγορθε ἕκαστος Hom. — пусть никто из вас не спит;

(μηδὲ ζῆν μηδὲ φ. Plat.)

νοῦς καλῶς φρονῶν Soph. — благоразумие;

(Hom.; ἄλλα φ. καὴ ἄλλα λέγειν Her.)

(φ. ποιεῖν τι Hom.)

οὐ τὰ ἄριστα φ. Thuc. — находиться в мрачном настроении;

ὄπιδα φ. ἐνὴ φρεσίν Hom. — стремиться к мщению;

φρόνει νιν ὡς ἥξοντα Soph. — имей в виду, что он придет

οἱ ἔξω ἐχθροί Plat. — внешние враги;

(ἰέναι Hom.; χωρεῖν Her.; πέμπειν Xen.; πορεύεσθαι Plat.; βλέπειν Dem.; αἱ θύραι αἱ ἀνοιγόμεναι ἔξω Arst.)

(τρίβειν βίον Soph.; οἱ ἔξω κατοικοῦντες Plat.)

(ἁλὸς ἔξω, ἔξω βερέθρου Hom.; ἔξω δόμων ὠθεῖν τινα Aesch.; ἔξω γῆς βαλεῖν τινα Soph., Eur.; ἔξω τοῦ Πόντου ὀχεῖσθαι Xen.)

ἔξω τινός εἶναι или γενέσθαι Thuc., Plat., Arst., Plut. — быть вне чего-л., не вмешиваться во что-л., не иметь отношения к чему-л.;

ἔξω μέσου ἡμέρας Xen. — после полудня;

(ἔξω σευ Her.; ἅπαντες ἔξω ὀλίγων Arst.)

(ἔξω τὸν Ἑλλήσποντον πλεῖν Her.)

κ. εἰδέναι Xen. — плохо представлять себе, не знать;

κ. ἐκπέφευγα Dem. — я с трудом спасся

μέ ὑ. παρ΄ ὃ δεῖ φρονεῖν NT. — быть о себе мнения не более высокого, чем следует

(τινι Her., Plat.)

ὑ. τινα и τι Aesch., Thuc., Plut. и τινος Eur., Arph., Plat. — свысока смотреть на кого(что)-л., пренебрежительно относиться к кому(чему)-л.

(τινά τινι Aeschin. - v. l. к περιφρονέω)

(Hom.; τι Aesch., Eur.)

ὃ οὔποτ΄ ἔγωγε τελευτήσεσθαι ἔφασκον Hom. — что, полагал я, никогда не произойдет;

φ. θήσειν ἀθάνατόν τινα Hom. — обещать сделать кого-л. бессмертным;

(χειρός τινι, δίφρου Hom.; ἀντύγων ἄπο Eur.; ἐκ τοῦ τρήματος Arph.; ὀδόντες ἐκπίπτουσιν Arst.)

(Hom. - in tmesi; εἰς γῆν τένδε Eur.; πρὸς τέν χώραν Plat.)

(ἐξ αἰγείρων ἐκπίπτει τὸ ἤλεκτρον Arst.)

(ἐκ τοῦ ἐπιτηδεύματός τινος Plat.)

(οἱ πολέμιοι ἐκπίπτοντες Her., Xen. - ср. 13; ἐκπεσόντες ξίφη ἔχοντες Xen.; εἰς τὰς εὐρυχωρίας ἐκπεσεῖν Polyb.)

(τῆς ἀγορᾶς δρόμῳ Plut.)

(Ἀθήναζε Thuc.; πρὸς τοὺς Λακεδαιμονίους Xen.)

(τραγῳδία ἐκπίπτει Arst.; ἐκπίπτοντες ὑπόμισθοι τραγῳδοῦντες Luc.)

εἰς λήθην τινὸς ἐκπεσεῖν Aeschin. — забыть о чем-л.;

(πρός τινος Aesch., Soph.)

(τυραννίδος Aesch.; τῆς φιλίας τινός Plut.)

(ὑπό τινος Her., Thuc.; ἐκ τῆς Ἑλλάδος ἐκπίπτοντες Thuc.; τῶν οἰκιῶν ἐκπεπτωκότες Xen.; τῆς πατρίδος Plut.)

ἐκπεσεῖν εἰς ἀνθρώπους Plat. — стать достоянием людей, т.е. общеизвестным;

(οἱ νῦν ἐκπίπτοντες χρησμοί Luc.; ἐκπίπτει χρησμὸς ποιεῖν τι Diog.L.)

(ἥ στάσις φιλία - v. l. ἐς φιλίαν - ἐξεπεπτώκει Thuc.; εἰς ἀλλότριον εἶδος Plat.)

(τινὰ ποιεῖν τι Arph.; ἐξεπαίρεσθαι μεῖζον, ἢ χρεών, φρονεῖν Plut.)

(ὁδός Her.; κατήλυσις εἰς Ἀΐδην Anth.)

ἰθέῃ τέχνῃ ἀπολιπεῖν τινα Her. — решительным образом (т.е. открыто) покинуть кого-л.

(λόγος Her.)

(δίκη Hom., Hes.; ἀνήρ Her.). - см. тж. ἰθεῖα, ἰθεῖαν, ἰθύ

ἰ. φρονεῖν Hom. — устремляться прямо (вперед), рваться вперед;

(μαχέσασθαι Hom.)

ἰ. ἥ Πυθίη λέγει τάδε Her. — Пифия сразу же говорит следующее;

ἰ. Δαναῶν Hom. — прямо на данайцев;

ἀν΄ ἰθύν Hom. — вверх, ввысь, высоко;

(γνῶναι ἰθύν τινος Hom.)

(Κήρ, Ἀχιλλεύς, πόλεμος, μάχης πόνος, πῦρ, Hom.)

(γόος, μῆνις, φόβος, νύξ, ὀδμή Hom.; τύχαι, νιφάς Aesch.)

(ὀλοὸν ἀπολείπειν τινά Aesch.)

(τὰ πτερά Sappho; τὰς παρειμένας χεῖρας ἀνορθῶσαι NT.)

(πέπλον ἀπ΄ ὀμμάτων Eur.)

(οὐδέν Her.; τὸν καιρόν Thuc.)

(τὸν χειμῶνα παρείς Her.)

(γόον Eur.)

(κόπῳ παρεῖμαι, παρειμένος νόσῳ Eur.)

(τέν συμφοράν Arph.)

(νίκην τινί Her.; τινὴ τέν ἀρχήν Thuc.)

(ἀλλά μοι πάρες κἂν σμικρὸν εἰπεῖν Soph.)

(τινὰ ἐς τέν ἀκρόπολιν Her., med. εἰς τὰς ἀκροπόλεις Dem.)

(τοῦτο ὑμῶν δέομαι καὴ παρίεμαι Plat.)

(τι Plat., Arph. и ὡς … Thuc.)

(τι Her., Plut.)

(πύργος Hom.; στέγη Aesch.; τεῖχος Thuc.; ὄρος NT.)

(ἥ Μηδικέ χώρη Her.; τὰ χωρία Thuc.)

(ἀρεταί, κλέος Pind.; λόγος Plut.)

ὑφηλὰ κομπεῖν Soph. — держать надменные речи;